Rozdział 30

ROZDZIAŁ 30

*per. Julki*

Właśnie leżałam w łóżku i słuchałam muzyki, kiedy do pokoju weszła Monika. Ja jednak nie zwróciłam na nią uwagi i dalej słuchałam muzyki. Akurat włączyła się piosenka Big Time Rush – „Lost in love”. Ta piosenka była o tym, co czuję. Zaczęłam się zastanawiać, jak mam powiedzieć to wszystko Patrycji. Po chwili poczułam, że ktoś koło mnie siada. Była to Monia. Wyjęłam z uszu słuchawki i spojrzałam na nią.

- Julka, zejdź na dół. – poprosiła.

- Niby po co? – zapytałam.

- Obejrzymy jakiś film, pogadamy. Chłopacy gdzieś pojechali, więc zrobimy sobie babski wieczór. Co ty na to? – spytała Monika z błagalną miną.

 - No dobra. – powiedziałam w końcu, a ona ucieszyła się, jak dziecko z nowej zabawki. Zabrałam telefon i obie zeszłyśmy na dół. Tam czekały już dziewczyny z popcornem i napojami. Kiedy mnie zobaczyły, szeroko się uśmiechnęły.

- To, co robimy najpierw? – zapytała Daga.

- Gramy w butelkę? – spytała Aga i wszystkie dziewczyny popatrzyły na mnie.

- Jak dla mnie, to może być. – odpowiedziałam, a Pati poszła po pustą butelkę. Potem usiadłyśmy w kółku, na podłodze i jako pierwsza zakręciła Aga. Butelka zatrzymała się na Dadze.

- Prawda czy wyzwanie? – zapytała Aga.

- Prawda.

 - Jaka jest twoja ulubiona potrawa?

- Lazania. – odpowiedziała Daga i zakręciła butelką. Wypadło na Patrycję.

- Prawda czy wyzwanie?

 - Wyzwanie. – powiedziała moja siostra.

- Wstrzymaj oddech na 10 sekund. – zaczęłyśmy odliczać. Pati, zgodnie z umową, nie oddychała przez 10 sekund. Po chwili Patrycja zakręciła butelką. Wypadło na mnie.

- Dobra, siostra. Prawda czy wyzwanie?

- Prawda. – odpowiedziałam.

- Czy podoba ci się któryś z BTR?

- Nie. – odpowiedziałam i zakręciłam butelką. Wypadło na Dagę.

- Prawda czy wyzwanie? – spytałam.

 - Prawda.

- Który z BTR, wliczając Dustina, ci się podoba?

- Dustin – odpowiedziała Daga i oblała się rumieńcem. W tej samej chwili weszli chłopacy.

*per. Kendalla*

- Dziewczyny!!!! – zawołałem nasze współlokatorki do salonu.

- Co jest? – zapytały już na schodach.

- My musimy jechać na chwilę do studia. Jedziecie z nami? – spytałem.

- Ja nie jadę. Muszę zostać z Julką. – powiedziała Patrycja, a dziewczyny stwierdziły, że w takim razie dotrzymają towarzystwa Pati, więc poszliśmy z chłopakami do samochodu. Jechaliśmy do studia, bo Dustin do nas zadzwonił i o to poprosił. Nie wiedzieliśmy, co się stało, a Dustin nie chciał przez telefon nic powiedzieć. Po 20 minutach dojechaliśmy do studia. Była 19:00, więc było jeszcze otwarte. Od razu skierowaliśmy się do garderoby Dustina, bo tam miał na nas czekać. Zapukaliśmy i usłyszeliśmy „Proszę.”, więc weszliśmy. Dustin siedział na kanapie.

- Co jest, stary? Po co mieliśmy tu przyjechać? – zapytałem już na wstępie.

- Pamiętacie, jak mówiłem, że chcę sprzedać mieszkanie i kupić nowe? – spytał Dustin.

 - Tak. – przytaknęliśmy.

 - No właśnie. Klient już za godzinę ma się wprowadzić, a ja jeszcze nic nie znalazłem. Obdzwoniłem też wszystkie hotele w L.A. i w żadnym nie ma wolnego pokoju. Tak sobie pomyślałem, że może mógłbym przenocować dzisiaj u was? – zapytał Dustin, a my spojrzeliśmy na siebie i odpowiedzieliśmy:

*per. Dustina*

Chłopacy spojrzeli na siebie i odpowiedzieli:

- Jasne, że możesz. Tylko mamy nowe współlokatorki i 6 pokoi jest już zajętych, więc nie masz zbyt dużego wyboru. – powiedział James, a ja spojrzałem na niego wielkimi oczami.

- Kto się do was wprowadził? – spytałem mega zdziwiony.

- Nasze koleżanki z Polski. – powiedział Kendall, a mnie zamurowało.

- KOLEŻANKI z Polski? – zapytałem, kładąc nacisk na słowo: „koleżanki”.

- No tak. Co w tym dziwnego? – spytał Kendall.

- Nie, nic. – odpowiedziałem i razem z chłopakami poszliśmy do mojego samochodu, gdzie miałem walizki. Chłopacy uparli się, że pojedziemy ich samochodem. Zgodziłem się i pojechaliśmy do chłopaków. Kendall otworzył drzwi i weszliśmy do środka, a na podłodze siedziały jakieś dziewczyny i grały w butelkę. Kiedy mnie zobaczyły, zrobiły wielkie oczy i zaniemówiły. Popatrzyłem zdziwiony na chłopaków.

- Rusherki. – wyjaśnili James i Logan.

- Hej! – krzyknął Carlos i klasnął w dłonie.

- To Dustin Belt? – spytały chórkiem dziewczyny.

- Tak. – powiedział Carlos.

- Dustin pomieszka tu przez kilka dni. – powiedział James.

- No to ja dziękuję. – powiedziała jakaś dziewczynka, odwróciła się i pobiegła pędem na górę.

- Okeeeey. Dobra. Dustin, to Patrycja, Monika, Agata, Kasia i Dagmara, a ta, co uciekła, to Julka, siostra Patrycji. Dziewczyny, to jest Dustin Belt, gitarzysta BTR. – przedstawił nas James.

- A tak na marginesie, Pati, załatwiłaś już to? – spytał Kendall Patrycję.

- Tak. Załatwiłam to z samego rana. – powiedziała Patrycja i pobiegła na górę.

*per. Henryego*

- Ok. Dzwoniła Patrycja i powiedziała, że ona i Julka … mieszkają z BTR!!!! – wydarła się Teri, a ja myślałem, że zaraz ogłuchnę.

- Jak to, mieszkają z BTR? – zapytałem.

- No normalnie. Mieszkają z nimi.

- Przecież nie o to mi chodziło. Jakim cudem one mieszkają ze sławnym zespołem? – spytałem nieco zniecierpliwiony.

- Nie wiem. Powiedziała mi tylko, że mieszkają z BTR, a ja z wrażenia wypuściłam telefon z dłoni. – powiedziała Teri, a ja pokręciłem z dezaprobatą głową i zająłem się moim śniadaniem.

_______________________________________________________________________

4 komentarze = nowy rozdział

Do następnego.

Bay ;**************