Rozdział 14

Ten rozdział dedykuję Stelss, która komentuje każdy mój rozdział. Stelss, zgadłaś.

________________________________________________________________

  ROZDZIAŁ 14

 „ I właśnie wtedy wszystkie się odwróciłyśmy, ale to wcale nie byli nasi klasowi koledzy.”

To byli… chłopcy z BTR!!!!!!!!!!!! Nie mogłyśmy w to uwierzyć. Wszystkie jak na zawołanie przetarłyśmy oczy, ale oni wciąż tam stali. Przed Agą stał Carlos, przed Kasią James, przed Monią Logan, a przede mną stał Kendall.

- Co Wy tutaj robicie? – spytałyśmy wszystkie razem.

- Nie cieszycie się z naszych odwiedzin? – zapytał Kendall, a ja szybko odpowiedziałam:

- Cieszymy się i to bardzo, ale chciałyśmy po prostu wiedzieć co tu robicie. Macie tutaj jakiś koncert?

- Przyjechaliśmy, bo mamy dla Was niespodziankę. – powiedział Loggie.

- Jaką niespodziankę? – zapytałyśmy (znowu) wszystkie razem.

- Wy często mówicie wszystkie razem? – spytał Carlos.

- Zdarza się – znowu odpowiedziałyśmy wszystkie razem, a Carlos strzelił face palma i powiedział:

- Chłopaki. Ja zaczynam się ich bać.

- I dobrze. Przynajmniej nie będziesz nam podskakiwał. – powiedziała Aga, na co my się tylko zaśmiałyśmy.

- No to zapraszamy Was do limuzyny – powiedział James i wszystkie wsiadłyśmy do samochodu.

*per. Kendalla*

W limuzynie dziewczyny opowiadały nam, co się działo, kiedy wyjechaliśmy. Okazało się, że miesiąc temu chłopak Pati wyjechał do Chicago, bo tam mieszkał. Nagle zadzwonił telefon Pati, a my przerwaliśmy, bo nie chcieliśmy, żeby zrozumiała coś źle. Kiedy skończyła rozmawiać była biała jak papier.

- Co się stało? – spytałem, bo się zmartwiłem.

- Bartek miał wypadek samochodowy i jest w szpitalu. Muszę jechać do Chicago.

- Twój chłopak jest w szpitalu? – zapytaliśmy wszyscy razem.

- Co? – zapytała.

- No Bartek. Twój chłopak. – odpowiedziałem jej.

- Bartek to mój kuzyn, a nie chłopak Ciołki – powiedziała, a my patrzyliśmy na nią jak na wariatkę. Carlos miał rację. Bartek to jej kuzyn, a nie chłopak. Wtedy odetchnąłem z ulgą, a ona zaczęła płakać. Z resztą, nie dziwię się jej. Jakbym ja dowiedział się, że ktoś z mojej rodziny jest w szpitalu też bym się załamał.

- Słuchaj. Podwieziemy Cię do domu. Gdzie mieszkasz? – spytałem, bo nie chciałem, żeby szła do domu na pieszo, a już zwłaszcza nie w takim stanie. Powiedziała nam swój adres, a my kazaliśmy szoferowi tam pojechać. Kiedy byliśmy pod jej domem zapytała:

- A może wejdziecie do środka? – my się zgodziliśmy i zaprowadziliśmy ją do jej domu.

*per. Patrycji*

Kiedy dowiedziałam się, że Bartek jest w szpitalu, rozbeczałam się jak małe dziecko. Nie chciałam tego robić, a już zwłaszcza nie chciałam płakać przy chłopakach, ale to było silniejsze ode mnie. Gdy Kendall zaproponował, że podwiozą mnie do domu ucieszyłam się i podałam im mój adres. Kiedy byliśmy przed domem zaproponowałam, żeby weszli do środka. W progu przywitała nas szczęśliwa Julka. Widać nie dowiedziała się jeszcze o Bartku.
________________________________________________________________

Proszę o komentarze i do następnego.

Bay ;********